Metoda PNF, czyli Proprioceptive Neuromuscular Facilitation (P – proprioceptywna – dotycząca stymulacji receptorów ciała, N – nerwowo-mięśniowa – aktywizująca struktury nerwowo-mięśniowe, F – facilitacja- ułatwianie, pomoc, torowanie).
Jest to metoda neurofizjologicznego, kompleksowego systemu oddziaływania terapeutycznego opartego na ścisłej współpracy z pacjentem, polegająca na wykorzystywaniu zdrowych i silnych rejonów ciała w celu stymulacji i wzmocnienia części osłabionych, oraz na odtworzeniu prawidłowych wzorców ruchowych. Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, czyli aktualnymi potrzebami pacjenta. Ruchy odbywają się w trzech płaszczyznach, przez co wymusza się zaangażowanie maksymalnej ilości włókien mięśniowych. W terapii wykorzystuje się techniki stabilizujące, mobilizujące, rozluźniające, przeciwbólowe oraz uczące ruchu i koordynacji w celu odtworzenia, czy wytworzenia na na nowo wzorców ruchowych takich jak wstawanie, chodzenie i innych. Jest to możliwe poprzez wielokrotne powtarzanie ustalonego w trakcie terapii ruchu. W PNF poprzez maksymalne pobudzenie ekstero i proprioreceptorów znajdujących się w ciele oraz różnych sfer kory mózgowej ułatwia się (toruje) ruch w zaburzonym lub uszkodzonym obszarze ciała. Poprzez terapię możemy uzyskać min poprawę koordynacji i równowagi, zwiększenie siły mięśniowej, poprawę techniki chodu, zwiększenie czucia głębokiego, zwiększenie zakresu ruchu.
Metoda PNF wykorzystywana jest przede wszystkim w:

• nerologii,
• ortopedii,
• pediatrii,
• wadach postawy

Metoda McKenziego jest to system diagnostyki i leczenia zespołów bólowych kręgosłupa. Metoda oparta jest na szczegółowym wywiadzie i badaniu przedmiotowym pacjenta, przede wszystkim na znajomości wzorców bólowych i analizie zachowania się objawów, zarówno w wywiadzie jak i w badaniu przedmiotowym. Metoda kładzie duży nacisk na edukację pacjenta oraz prewencję nawrotów. Stosuje się ją do leczenia dysfunkcji, które są następstwem przyjmowania nieprawidłowych pozycji w życiu codziennym, przebytych urazów i zmian zwyrodnieniowych.
Terapia składa się głównie z pracy własnej pacjenta, jak i technik wykonywanych przez terapeutę (ćwiczenia wykonywane pod okiem terapeuty, ćwiczenia wykonywane w domu), edukacji pacjenta w przypadku nawracających epizodów bólowych oraz wytycznych prawidłowego postępowania w celu zapobiegania nawrotom dolegliwości.
Metoda McKenzie stosowana jest głównie w:

• bólach kręgosłupa,
  • dyskopatiach.

Więcej informacji na stronie Instytutu McKenziego Polska:
www.mckenzie.pl

Terapia manualna Kaltenborna i Evjentha jest metodą zajmującą się badaniem i leczeniem pacjentów z ortopedycznymi dysfunkcjami narządu ruchu. Terapię manualną stosujemy w odwracalnych zaburzeniach czynności narządu ruchu, które wynikają z zaburzeń strukturalnych, towarzyszą im lub są ich następstwem. W terapii ocenia się
stan ogólny pacjenta (ocena biomechaniczna i funkcjonalna), dobiera się odpowiednie leczenie min. trakcje, mobilizacje, manipulacje stawów,mobilizacje tkanek miękkich,mobilizacje tkanki nerwowej oraz proponuje odpowiedni trening kinezyterapeutyczny.
W zależności od postawionego celu terapii dobiera się odpowiednie techniki terapii.
Techniki przeciwbólowe stosowane w bólach stawów, mięśni i nerwów (min trakcje, specjalne formy masażu, neuromobilizacje).
Techniki zwiększające ruchomość stawową w przypadkach ograniczenia ruchu spowodowanych min. obkurczeniem torebki stawowej, przykurczem mięśni, zrostami nerwów z otaczającymi tkankami. Stosuje się min. mobilizacje stawowe, mobilizacja z szybkim impulsem, mobilizacje tkanek miękkich (masaż funkcyjny, masaż poprzeczny, poizometryczną relaksację, stretching mięśniowy), mobilizacje struktur nerwowych – neuromobilizacje ślizgowe oraz napięciowe.
Techniki zmniejszające ruchomość stawową – ćwiczenia stabilizacyjne.

Terapia manualna stosowana jest w terapii:

• dolegliwości bólowych kręgosłupa i stawów obwodowych będących następstwem zmian przeciążeniowych, pourazowych, zwyrodnieniowych
• dyskopatii
• dolegliwości typu migrenowego
• cierpnięcia, mrowienia, drętwienia kończyn
• bocznych skrzywień kręgosłupa (skoliozy)
• innych schorzeń ortopedycznych.
  

Więcej informacji na stronie: www.terapiamanualna.net.pl

Medycyna Ortopedyczna wg Cyriaxa jest metodą opracowaną przez brytyjskiego ortopedę Jamesa Cyriax’a, który stworzył systemem diagnostyki i terapii zaburzeń narządu ruchu. Poprzez szczegółowy i usystematyzowany wywiad i badanie funkcjonalne uzyskuje się kompletną informację na temat problemu pacjenta. 

W terapii opracowanej przez Cyriaxa stosuje się min.:

• – głęboki masaż poprzeczny stosowany przy uszkodzeniach mięśni/ścięgien/więzadeł;
• – mobilizacje / manipulacje stosowane w przypadku sklejeń więzadłowych / przemieszczeń, uszkodzeń wewnątrzstawowych;
• – trakcję – stosowaną przy problemach kręgosłupowych
• – rozciąganie torebki stawowej – w przypadku uszkodzeń torebkowych.

System podejścia do terapii obrzęków w różnych jednostkach chorobowych.
Terapia przeznaczona dla osób:

• z obrzękiem limfatycznym kończyn górnych oraz dolnych w różnych jednostkach chorobowych
• z obrzękiem żylnym kończyn dolnych
• z obrzękiem tłuszczowym oraz w różnych jednostkach chorobowych
• z obrzękiem pourazowym, pooperacyjnym
• z obrzękiem mieszanym po amputacjach kończyn dolnych i górnych
  W terapii wykorzystuje się:
• manualny drenaż limfatyczny;
• terapię oddechową;
• terapię kompresyjną za pomocą bandaży krótkiego naciągu;
• terapię ruchową.


Terapia Cranio-Sacralna (Czaszkowo-Krzyżowa) jest pochodną osteopatii. Podstawą do powstania metody była, podczas operacji neurochirurgicznych, obserwacja niezgodnego ani z tętnem ani z rytmem oddechowym pulsacja opon mózgowych. Pulsacja związana jest z rytmem produkcji i wchłaniania płynu mózgowo-rdzeniowego. Badania czaszki ludzkiej wykazały, że w czasie takiego cyklu obwód jej zmienia się w zakresie ok. 3 mm, natomiast w pojedynczych szwach czaszkowych amplituda ruchów wynosi ok. 0,5–0,8 mm. Rytm produkcji i absorpcji płynu mózgowo-rdzeniowego przebiega z częstotliwością 6–10 cykli/minutę. Jednak w przypadku wielu schorzeń rytm ten ulega zaburzeniu. Poprzez odpowiednie ułożenie rąk na ciele pacjenta możemy wyczuć rytm cranio-sacralny i wpłynąć na jego zwolnienie lub przyśpieszenie, czyli na jego normalizację. Prawidłowy ruch tego systemu jest nie tylko warunkiem zachowania równowagi w układzie nerwowym, trzewnym i hormonalnym, ale także warunkiem niezbędnym dla odnowy i regeneracji organizmu, gdyż system napięć w oponach czaszkowych przenosi się na system mięśniowo-powięziowy całego ciała. Terapeuta podczas terapii może oddziaływać na układ nerwowy, mięśniowy, powięziowy, kostny, pokarmowy, oddechowy czy limfatyczny. Sprawia to, że terapia Czaszkowo-Krzyżowa jest skuteczna przy różnego rodzaju dolegliwościach.
Terapię Cranio-Sacralną stosuje się min. w:

• bólach i zawrotach głowy, migrenach
• bólach kręgosłupa i pleców
• napięciach różnego pochodzenia (mięśniowych, powięziowych)
• astmie, zapaleniu zatok, zapaleniu oskrzeli, zrostach opłucnowych, pęcherza moczowego,
• urazach
  -skoliozach
  -SM, chorobie Parkinsona
• problemach z trawieniem, zaburzeniach menstruacyjnych, okresowych bólach
• stanach niepokoju, stresie, bezsenności, depresji
• problemy po porodzie, szok poporodowy – z głębokimi fizycznymi i emocjonalnymi konsekwencjami,
• problemy z uczeniem się, dysleksja,
• problemy ze stawem skroniowo-żuchwowym i zębami,
• szok i trauma po wypadkach,
• zapalenie opon mózgowych i ich konsekwencje,
• częste stany zmęczenia, brak energii.

Przeciwwskazania do terapii:

• zapalenie opon mózgowych w stanie ostrym,
• urazy czaszki do chwili ich wygojenia, wstrząs mózgu, obrzęk mózgu, wylew krwi do mózgu
• tętniaki, guzy mózgu
• urazy poporodowe

Metoda FITS – jedna z 7 metod na świecie, która uzyskała rekomendację Society on Scoliosis Orthopaedic and Rehabilitation Treatment – SOSORT.
Terapia wad postawy to kompleksowa diagnostyka i terapia. Polega na specyficznym połączeniu różnych technik, których mogą być min.: stabilizacja kręgosłupa, zmniejszenie kąta skrzywienia kręgosłupa, korekcja kręgosłupa, obręczy barkowej i miedniczej, uelastycznienie skoliozy, poprawa wydolności ogólnej organizmu . Praca z pacjentem jest indywidualna, dostosowana ściśle do potrzeb dziecka.
W terapii stosuje się min.: relaksację struktur mięśniowo-powięziowych ograniczających trójpłaszczyznowy ruch korekcyjny, wzmocnienie siły mięśni dna miednicy oraz krótkich rotatorów kręgosłupa w celu poprawy stabilizacji dolnego tułowia, naukę prawidłowego obciążania stóp w celu poprawy ustawienia miednicy i równomiernego obciążania kończyn dolnych, naukę prawidłowego trójpłaszczyznowego oddechu korekcyjnego, autokorekcję postawy.
Główne etapy metody Metody FITS:
• – Badanie,
• – Przygotowanie struktur mięśniowo-powięziowych,
• – Korekcja postawy w pozycjach funkcjonalnych stabilizacja.

Koncepcja SEAS jedna z 7 metod na świecie, która uzyskała rekomendację Society on Scoliosis Orthopaedic and Rehabilitation Treatment – SOSORT.
Koncepcja SEAS jest koncepcją w której główny nacisk kładzie sięna Aktywną Samodzielną Korekcję w połączeniu z indywidalnie dobranymi ćwiczeniami.

Kinesiology Taping, czyli plastrowanie dynamiczne. Jest to metoda wspomagająca właściwą terapię poprzez aplikację plastrów. Plastry użyte w metodzie posiadają grubość, ciężar właściwy i rozciągliwość zbliżone do parametrów skóry i mogą być noszone stale od kilku dni do kilku tygodni, stanowiąc terapię całodobową.
W zależności od techniki aplikacji plastrów uzyskujemy:

• uregulowanie napięcia mięśniowo-powięziowego,
• poprawę mikrokrążenia limfy,
• aktywację uszkodzonych mięśni,
• zmniejszenie nacisku na receptory bólowe, zmniejszenie bólu
• stabilizację czy korekcję ustawienia stawów,
• korekcję ułożenia powięzi i skóry,
• terapię blizn i krwiaków
  Kinesiology Taping ma zastosowanie min. w sporcie, terapii bólu, terapii pooperacyjnej, ortopedii, neurologii, pediatrii i wielu innych

Stawy skroniowo-żuchwowe są częścią układu, który wraz z kośćmi, więzadłami, mięśniami i zębami tworzą funkcjonalną całość. Diagnostyką zaburzeń czynnościowych narządu żucia zajmuje się wąska dziedzina stomatologii zwana gnatologią.
Dysfunkcje w obrębie stawów skroniowo-żuchwych mogą być przyczyną min. dolegliwości w okolicy skroniowej, bólów głowy i szyi, szumów w uszach, zjawisk akustycznych w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych, bólów mięśni twarzy w trakcie żucia, bólów zębów.
Do przyczyn dysfunkcji narządu żucia możemy zaliczyć min.:

• stresujący tryb życia;
• utratę punktów stycznych w łuku zębowym;
• brak zębów w strefie bocznej, utratę prawidłowej wysokości zwarcia;
• parafunkcje zwarciowe, niezwarciowe np. bruksizm;
• nieprawidłowości zębowe i zgryzowe;
• czynniki jatrogenne;
• urazy głowy i szyi.